‘Goede reis en GENIET’ Ik lees het enthousiaste appje van een van onze volgers, maar kan nog niet helemaal in het genieten komen, zo ’s ochtends vroeg om 04.30.

Na een regenachtige reis naar Brussel en een laatste kopje koffie/thee met papa en mama, moeten we helaas nog uren wachten. Wegens operationele redenen……..in België bedoelen ze dan gewoon: de piloot is er nog niet!

Uiteindelijk vertrekken we een uur te laat en vliegen we in zevenenhalf uur naar Entebbe. Op wat turbulentie na een prima vlucht. Op het vliegveld moeten we naar de immigratiedienst voor ons visum. En dat weten we het: we zijn in Afrika!! Hoewel je tegenwoordig je visum online moet aanvragen, zijn er voor online aanvragen maar drie balies open. Oh, nee vier! Want er wordt zowaar nog iemand bij gehaald. Maar die maakt eenmaal achter de balie nog wel even zijn koffiepauze af, gaat nog een keertje verzitten, neemt nog een slokje, loopt nog even weg en komt zo waar toch ook weer terug. Zijn collega’s werken ondertussen wel door. Door in de zin van dat ze niet stoppen, maar niet door in de zin van snelheid maken. En zo staan we, ondanks dat we bijna vooraan in de rij staan, toch nog een aardig tijdje te wachten. Maar ach, we laten het gebeuren want we zijn in Afrika! Eenmaal aan de beurt, gaat het bij Marije net als vorig jaar mis met het maken van de digitale vingerafdrukken. Gelukkig is deze beambte iets minder volhardend dan die van vorig jaar en vindt hij het na een keer proberen wel goed. Dan maar door zonder vingerafdrukken.

Op het vliegveld werden we opgewacht door Charlie, een van de vaste chauffeurs van Doingoood. We hebben hem vorig jaar al ontmoet en hij brengt ons nu naar het vrijwilligershuis.

Pas vanmorgen bij daglicht zagen we waar we gisteravond eigenlijk terecht gekomen zijn. Wij slapen in het tweepersoons guesthouse, naast het grote vrijwilligershuis. Vannacht hebben we er weinig van meegekregen, maar het is een mooi huis, met grote tuin, waar ’s avonds en ’s nachts een guard aanwezig is. Altijd handig om je koffer te sjouwen!

Na ons eerste ontbijtje buiten op de stoep (we hebben nog geen stoelen in ons eigen huisje), kwam Eva, een van de Nederlandse coördinatoren. Zij heeft ons de nodige informatie gegeven en daarna zijn we op de Bodaboda (bromfiets-taxi) naar een winkelcentrum gegaan. Op zo’n boda rijden is nog wel een dingetje. Het verkeer in Oeganda is nogal chaotisch en de boda-rijders crossen daar van alle kanten doorheen, een soort wedstrijdje om wie zo lang mogelijk zijn voeten niet op de grond hoeft te zetten als hij stil staat! Nadat we vorig jaar tijdens ons eerste boda-ritje duizend doden stierven, wisten we nu wat we konden verwachten en ging het al een stuk relaxter.

Bij het winkelcentrum heeft Eva ons geholpen met het kopen van een Oegandese simkaart en beltegoed. Daarna hebben we samen geluncht bij Cafe Javas, een hit onder de vrijwilligers en niet onterecht! Wat een lekkere gerechten hebben ze daar! Bij het winkelcentrum zagen we de eerste bedelende kindjes. Ons hart is er goed voor om ze iets te geven, maar we doen het niet. Want hoe arm zijn ze echt en daarbij kunnen we niet heel Kampala redden. Wij gaan ons best doen op ons eigen project. Daarvoor zijn we gekomen.

In ons huisje hebben we onze eerste Oegandese maaltijd gemaakt. Nou ja Oegandees…….best wel Hollands zeg maar, met krieltjes en salade van sla, paprika, komkommer en tomaat. Ondanks de dreigende lucht toch nog buiten kunnen eten, maar toen moesten we naar binnen. En daar zitten we nog steeds, omdat het buiten enorm hoost en onweert.

Terug naar gisteravond bij Charlie in de taxi. We zijn nog geen uur (of misschien toch wel wat langer dan een uur door de immigratiedienst) in Oeganda. Ondanks dat het pikdonker is en we niet alles zien, genieten we volop. De typisch Afrikaanse geur, de ondanks het late uur, bedrijvigheid op straat, de chaos in het verkeer, brandjes in de berm, toeterende Matatu’s, vele winkeltjes aan de weg, het slechte wegdek en de vriendelijke mensen! Dit is waar we de komende vier weken mogen wonen en werken. Ons avontuur is nog maar net begonnen, maar nu al zo gaaf! We zijn er!

Wil je onze avonturen volgen en een mail krijgen als we iets nieuws plaatsen. Vul dan rechts onderin op de pagina (bij op de hoogte) je e-mailadres is.

Groetjes Renske en Marije