renskemarijeinoeganda.reismee.nl

brood van brood, schuifspelletje en fruitsap

Emu, Biri, Satu, Nya, Tano, Mukaga, Musanvu, Munana, Mwenda, Kumi…….we zitten weer achter op de bodaboda naar ons project en oefenen nog even het tellen in het Luganda. In de verkeersjungle van Kampala is er genoeg te tellen: boda-drivers met hun helm op het stuur i.p.v. op hun hoofd, matatu’s waar zwarte rookwolken uit de uitlaat komen, los lopende kippen, geiten en koeien en bermbrandjes. Maar als we op de grote weg rijden waar ons project aan ligt, stopt het tellen. Daar worden aan de weg zoveel tafels, stoelen, bedden en hekken verkocht, dat gaat onze Lugandese telkunst te boven!

Op ons project is het nog steeds volop genieten. Na de evaluatie van vorige week, hebben we deze week een nieuw schema gekregen. Het personeel wil graag van ons leren hoe wij bepaalde dingen in Nederland doen en zij willen graag aan ons laten zien hoe zij dingen doen. En zo hebben we dus elke dag wel een nieuwe uitdaging. Van traditioneel Oegandees dansen, tot allerlei Afrikaanse ambachten als tasjes vouwen van papier, tassen versieren met kralen en sap maken van vers fruit.

Wij hebben op onze beurt ‘snoezelen’ geïntroduceerd. Afgelopen weekend hebben we druk geknutseld en zelf snoezelmaterialen gemaakt, om te kijken, voelen en horen. We hebben met een klein groepje kinderen gesnoezeld. Het was erg mooi om te zien hoe de kinderen verschillende interesses hebben. De ene valt op mooie kleurtjes om te kijken, de ander geniet ervan om verschillende materialen te voelen. De sfeer was ontspannen en alle kinderen hebben gelachen en genoten. Prachtig dat een jongetje wat normaal erg stil is, tijdens het snoezelen begon te praten!

We knutselen ons nu zelfs in onze lunchpauze suf. We hebben werkbladen gemaakt met schrijfpatronen en manieren om cijfers te leren schrijven, maar de werkbladen vliegen er door heen. En bij gebrek aan een kopieerapparaat, ‘kopiëren’ we het dus zelf!

Er is een jongetje op ons project waar we tot eind vorige week geen contact mee hadden. Hij is ziek en al meerdere keren in het ziekenhuis geweest. Hij kijkt vaak verdrietig en elke poging van ons tot toenadering sloeg hij af. Tot vorige week. Toen kregen we tijdens de gym even kort een handje van hem. Een mooi beginnetje, wat deze week verder ontwikkelde. Hij lacht vaker naar ons, accepteert een aai over zijn bol en hij geeft soms iets wat hij in de tuin heeft gevonden speciaal aan ons. Nu hebben we dus echt contact met allemaal!

Afgelopen weekend zijn we in Kampala gebleven. We hebben boodschappen gedaan en heerlijk brood gekocht. Er zit hier in het centrum een winkeltje wat Brood heet, echt op zijn Nederlands dus. Ze verkopen daar lekker brood, wat een welkome afwisseling is voor het brood wat we hier in het vrijwilligershuis krijgen. Dat is alleen geroosterd eetbaar, dus brood van Brood is een echte traktatie. Verder hebben we souvenirs gekocht en zijn we naar de fruitmarkt geweest. Alles op de bodaboda natuurlijk. We staan gerust drie minuten te onderhandelen over of ons ritje niet 1000 Shilling (0.25 Eurocent) goedkoper kan. Dat is overigens geen Hollandse zuinigheid, maar gewoon een principe kwestie. We willen niet meer betalen omdat we toevallig Mzungu zijn. We weten inmiddels zelf ook de weg heel goed en dat komt geregeld van pas. Als we een boda-rijder vragen of hij weet waar we naar toe moeten is het antwoord altijd ‘yes’. En op ons ‘Are you sure?’ is het antwoord ook altijd ‘yes’. Oke, dan gaan we, om vervolgens twee straten verder aan ons te vragen, waar ze nou eigenlijk heen moeten……..zucht. Overigens is het nog wel een geluk als ze ons de weg vragen. Soms weten ze de weg niet en vragen ze die ook niet. Met als gevolg dat je zo ongeveer half Kampala ziet. Maar we zijn in Afrika, dus gewoon lekker blijven zitten en wachten tot je boda-rijder het oplost.

Het weer is niet om over naar huis te schrijven, dus dat doen we dan ook maar niet. Door de gevolgen van de (oké, we zeggen het toch maar) hoosbuien, moeten we soms binnen in ons hutje eten. En daardoor zijn we super goed geworden in schuifspelletjes! De ene stoel iets naar links, andere iets naar achter, dan kan de opklaptafel iets naar voor, waardoor het droogrek er precies tussen kan. We doen ook gelijk aan geheugen training, want we vergeten in deze situatie liever geen vork uit de keuken mee te nemen, want dan begint het schuiven weer opnieuw! We zijn er ondertussen heel bedreven in, dus we kunnen tegenwoordig het schuifspelletje combineren met een handwasje, de afwas of het maken van fruitsap, zoals we op het project hebben geleerd! Op de markt kost het fruit vrijwel niets, dus we genieten ook heerlijk van de verse mango’s, ananassen en passievruchten!

We vermaken ons hier prima en hebben nog helemaal geen zin om terug te komen. En hoewel dat over een week toch echt al is, gaan we toch nog heel veel doen komende week! Tot blogs!

Groetjes Renske en Marije

Reacties

Reacties

Ingrid

Wat geweldig dat jullie snoezel project zo'n succes is!
Ik geniet van de verhalen! Heerlijk om te lezen hoe dingen daar gaan en te genieten van het enthousiasme van jullie én de kinderen.
Maak er nog een fantastische week van!!!

Wendy en Britt

Wat gaat de tijd snel hè..?!?! Jammer hoor, maar deze week nog volop genieten dus. Wat gaat dat jullie nu ook contact hebben gemaakt met dat ene jongetje wat het eerst afhield.. Wat moet dat een voldoening geven..!! Heel veel plezier nog deze laatste week meiden..!! Veel liefs.

Saskia

Wat een geweldig avondtuur maken jullie daar mee!!! En dat gaat de tijd snel.... geniet nog van de dagen dat jullie er zijn en daarna hoor ik graag nog meer verhalen live :)

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!